Strona:PL Doyle - Z przygód Sherlocka Holmesa. T 2.pdf/79

 — Znalazłem konia w rękach wytrawnego oszusta i pozwoliłem sobie zostawić go w takim stanie, jak go znalazłem.
 — Dokazałeś pan cudu prawie. Koń znajduje się w tak znakomitym stanie, jak nigdy. Przepraszam pana tysiąckrotnie, że powątpiewałem o pańskiej zręczności. Przez odszukanie tego konia wyświadczyłeś mi pan niezmierną przysługę, ale jeszcze większą wyświadczyłby mi pan, gdyby pan mógł mi wskazać mordercę Johna Strakera.
 — Ja też to już uczyniłem, odpowiedział Holmes spokojnie.
 Zdziwieni spojrzeliśmy na niego.
 — Masz pan go już? Gdzież on jest?
 — Tutaj w tej chwili.
 — Tu? Gdzie?
 — W naszem towarzystwie.
 Pułkownik poczerwieniał ze złości.
 — Ja bardzo pana poważam, panie Holmesie, rzekł następnie, ale to, co pan teraz powiedziałeś, jest albo niesmacznym żartem, albo obelgą.
 Holmes zaśmiał się.
 — Zapewniam pana, panie pułkowniku, że mi ani na myśl nie przyszło mieszać pana do tego, rzekł Holmes. Właściwy sprawca stoi tuż za nami.
 Przy tych słowach postąpił i położył rękę