Strona:PL Dumas - Życie jenerała Tomasza Dumas.djvu/113

14 armij, nauki dostarczyły im materyału. To téż członkowie komitetu ocalenia wyrzekną na głos:
 „Nowe te zwycięztwa, i wszystkie które unieśmiertelniły wojnę z r. 1794, są naszem dziełem, są skutkiem środków, które nam jako zbrodnią zarzucają. Temi zwycięztwami usprawiedliwimy się z wszystkiéj krwi przez nas wylanéj.“
 Nie Attyla, nie Genzeryk wyrzekł te okropne słowa, ale Carnot.
 Oto szereg wypadków, które wypełniły period między ożenieniem się mego ojca a powrotem jego do Villers-Cotterêts, po złożeniu dowództwa nad armią pobrzeży Brestońskich.
 Żył tu szczęśliwy, spokojny i ciesząc się nadzieją że o nim zapomną, kiedy nagle dnia 14 wendemiera odebrał list następujący:
 „Paryż 13 wendemiera, roku IV republiki francuzkiéj jednéj i niepodzielnéj.
 „Reprezentanci ludu, sprawujący obowiązki przy sile zbrojnéj Paryża i armii wewnętrznj.
 „Nakazują jenerałowi Dumas, aby natych-