Strona:PL Dumas - Życie jenerała Tomasza Dumas.djvu/124

ja temu wierzyć nie mogę, zwycięzcy z pod Montenotte, Millesimo, Dego, Mondoyi, płoną żądzą zaniesienia dalej sławy ludu francuzkiego.“
 Teraz Bonaparte idzie na Wyższe Włochy i wróżąc z przeszłego powodzenia o przyszłem, pisze do Dyrektoryatu:
 „Jutro wyruszam przeciw Beauliemu, zmuszę go do powrotu za Po, będę go ścigał w też tropy, opanuję całą Lombardyą i nim minie miesiąc chcę być w górach Tyrolu, zastać tam armią Renu i z nią wspólnie przenieść wojnę do Bawaryi.“
 Jakoż rzeczywiście ściga Beauliego; ten napróżno odwraca się, aby bronić przejścia przez Po, bo Bonaparte przechodzi przez Po. Kryje się więc w murach Lodi; po trzygodzinnéj walce ustąpić z nich musi. Stawa w szyku bojowym na lewym brzegu Addy, broniąc całą swą artyleryą mostu, którego zrzucić nie zdążył. Armia Francuzka formuje się w ściśnioną kolumnę, rzuca się na most, obala wszystko co jej pochód tamuje, w proch rozbija armią austryacką i po jej trupach w dalszy pochód spieszy. Pawia się poddaje, Perrighito-