tysięcy, nie licząc w to chorych i rannych zamkniętych w Mantui; z 12 do 15 tysięcy niedobitków z batalij staczanych od początku kampanii a rozrzuconych po Wyższych Włoszech, i z 60 tysięcy idących z Wurmserem.
Liczbę téj ostatniej armii umyślnie podwajano. Bonaparte, tak mówiły puszczane pogłoski, nietylko że mieć będzie przeciw sobie armią 4 kroć mocniejszą liczebnie, ale i jenerała godnego siebie. Annibal miał znaleźć swego Scypiona. Powtarzano stare przysłowie:
„L’Italia fu e sara sempre il sepolero dei Francesi.“ (Włochy były i będą zawsze mogiłą dla Francuzów).
Wurmser, jakośmy powiedzieli, miał 60 tysięcy ludzi. Z tej liczby odłączył 20 tysięcy; które dał Wukasowiczowi z rozkazem obejścia jeziora Garda i posuwania się przez Chiaję ku Salo.
Pozostałe 40,000 rozdzielił po obu brzegach Adygi i wyprawił jedne w kierunku do Rivoli, drugie ku Weronie.
Tak więc armia francuzka zgromadzona pod Mantuą była okrążoną: z przodu miała armią
Strona:PL Dumas - Życie jenerała Tomasza Dumas.djvu/126
Ta strona została przepisana.