przyjacielskie, przypiera Austryaków do Adygi i zmusza ich do szukania schronienia z 14,000 ludzi w murach Mantui, téj saméj Mantui, któréj w 60,000 na odsiecz przyszli.
Trzecią to już armią austryacką zniweczył Bonaparte od swego do Włoch przybycia.
Wurmser wszedłszy do Mantui, postanowił bronić się w niéj do ostatniego; celem powiększenia zapasów żywności, kazał pozarzynać i nasolić 7000 sztuk koni swéj jazdy, a tę zamienił na piechotę.
Uniesiony gniewem i wstydem, ukarał swych oficerów rozkazując, aby przez trzy miesiące nie ważyli się inaczéj pokazać na ulicach Mantui, jak z wrzecionem w ręku.
Oficerowie dziwną tę karę ponieśli bez szemrania.
Bonaparte zdał oblężenie Mantui na jenerała Serruier, wrócił do Medyolanu, by czekać posiłków od Dyrektoryatu, a tymczasem stworzyć Rzeczpospolitą cysalpińską.
Strona:PL Dumas - Życie jenerała Tomasza Dumas.djvu/133
Ta strona została przepisana.
