Strona:PL Dumas - Życie jenerała Tomasza Dumas.djvu/135

 Rozkaz ten datowany był 22go wendemiera (14 października.) Bonaparte już się nie podpisywał Buonaparte.
 Wyruszyć, trafiało zupełnie w myśl mego ojca, chociaż z swymi kolegami, uważającymi się za starych jenerałów — bo mieli po 32 do 34 lat — po trochu dzielił ów wstręt do służenia pod jenerałem, mającym zaledwie lat 26; jednakże huk dział z tylu bitew, tak wiele razy obijał się o jego uszy w ciągu roku, że gotów był pójść służyć we Włoszech w jakimbądź stopniu.
 Ojciec mój przybył do Medyolanu 19 października 1796.
 Bonaparte przyjął go nader uprzejmie, a szczególniej Józefina, która jako kreolka, miała wielki pociąg do wszystkiego, co jej przypominało ukochane osady.
 Bonaparte był niespokojny i mocno zagniewany na Dyrektoryat, bo ten zdawał się go opuszczać. Jenerałowie austryaccy byli pobici, ale Austrya nie była jeszcze zwyciężoną.
 W skutek zapewnień Najjaśniejszéj Cesarzowéj Katarzyny, mógł cesarz Franciszek wypro-