Strona:PL Dumas - Życie jenerała Tomasza Dumas.djvu/171

 Mój ojciec dosiadł konia, i na czele 20go pułku dragonów rzucił się na nieprzyjaciela, wpędził nazad do twierdzy i trzymał go na wodzy aż do dnia, a tymczasem dywizya Masseny, uznojona gwałtownym marszem i ogromną przestrzenią którą przebiegła, weszła do Marmirolo i do Saint Antoine, gdzie się zamknęła.
 Bonaparte, nakazując ten gwałtowny pośpiech miał na celu skończyć do razu z Proverą, tak jak jednym ciosem rozbił Alvinzego.
 Jakoż, nie mogąc wnijść do Mantui, trzymany z tyłu przez Augereau, stanąwszy czołem do Miollisa, napadnięty z boku przez Bonapartego z dywizyą Masseny, Provera zginął.
 Bonaparte przepędził noc na czynieniu rozporządzeń na jutro.
 Ojciec mój pozostał w stanowisku w którém był. Byłoto stanowisko główne, bo jemu poruczone było weprzeć nazad do warowni Wurmsera i jego 15 czy 20 tysięcy ludzi, to jest załogę, która, nie licząc Provery, była mocniejszą od wojsk oblegających.