Strona:PL Dumas - Życie jenerała Tomasza Dumas.djvu/230

 Raz już myśleli że nadeszła ta fatalna pora, i padł na nich strach ogromny; doniesiono o przybyciu ajenta rządu francuzkiego, mającego obedrzeć włoskie domy pożyczek (monts de piété). Ajent ten stawił się u mego ojca, aby mu zakomunikować swoją misyą.
 Zastał tylko Dcrmoncourta.
 Dermoncourt wysłuchał spokojnie projektów tego ajenta łupieży, wszystkich propozycyi podziału z ojcem moim; a kiedy skończył:
 — Jakżeś pan tu przybył? zapytał go.
 — Pocztą.
 — No, to jeżeli mi wolno dać panu jaką radę, odjeżdżaj jakeś przybył nie widząc się nawet z jenerałem.
 — A to dlaczego? zapytał podróżny.
 — Bo on na pewne propozycye diable brutalnie odpowiada.
 — Bah! już ja mu je tak wystroję, że mnie posłucha.
 — Chcesz tego koniecznie?
 — Rozumie się.
 — Spróbuj więc.
 W tej chwili wszedł mój ojciec.