Strona:PL Dumas - Życie jenerała Tomasza Dumas.djvu/280

 — Może być — odrzekł mój ojciec — ale ja nie przypuszczam ani dyktatur, ani Sylli ani Cezara.
 — I żądasz...
 — Wrócić do Francyi za pierwszą sposobnością jaka się nadarzy.
 — Dobrze. Przyrzekam że nic będę temu w niczém przeszkadzał.
 — Dziękuję, jenerale, to jedyna łaska, po którą się do ciebie udaję.
 I skłoniwszy się, ojciec mój poszedł ku drzwiom, odsunął rygiel i oddalił się.
 W kwandrans potém ojciec mój opowiedział Dermoncourtowi, co zaszło między nim a Bonapartem, a Dermoncourt ze dwadzieścia razy, nie zmieniając nigdy ani jednego wyrazu, opowiedział mi tę scenę, która tak wielki wpływ wywarła na przyszłość mego ojca i moją.
 Dnia 1 sierpnia była bitwa pod Abukir, w któréj zniszczoną została flota Francuzka. Tak więc na chwilę przynajmniéj nie mogło być mowy o powrocie niczyim, a zatém i mego ojca.
 Nieszczęsna ta bitwa pod Abukir straszliwe na armii uczyniła wrażenie. W pierwszéj chwili