Strona:PL Dumas - Życie jenerała Tomasza Dumas.djvu/287

go słowo w słowo zacny p. d’Aveysac, Minister Stanów Zjednoczonych w Hadze.
 Tymczasem brak pieniędzy, na który się uskarżał Bonaparte, stawał się coraz dotkliwszym; nie wiedziano już co zrobić, aby opłacić armią, nie chcąc uciekać się do forszusów. Środek ten nienawistny, byłby przypomniał sposób poboru podatków, używany przez Mameluków, a głoszono, że Francuzi właśnie na to tylko przyszli, aby Mameluków ukarać za ich kradzieże i zdzierstwa. Do tego sposobu więc niepodobna było się uciec. W tym kłopocie Poussielgues, administrator jeneralny finansów, zaproponował naczelnemu wodzowi ustanowić podatek od zapisania koncessyj na własności, udzielonych od przybycia do Egiptu, albo które się późniéj udzielać będą, koncessyj czasowych i mogących być cofnionemi lub wznowionemi, według woli naczelnego wodza. Środek ten był bardzo bogaty — ale nieznany dotąd na Wschodzie, poczytany został za krzywdę i za ubliżenie wielkim przywilejom tureckim i arabskim, których właściciele powiększéj części mieszkali w Kairze, i Kair stał się ogniskiem buntu.