Strona:PL Dumas - Życie jenerała Tomasza Dumas.djvu/315

 Śmierć jego równie była postanowiona jak moja, tylko, że wzięto się na inny sposób.
 Wmięszano do jego tabaki jakiś proszek, a jenerał miewał odtąd gwałtowne bóle głowy, a nawet napady obłąkania. Jenerał Manicourt nie wiedział czemu przypisać swoje cierpienie, aż ja wpadłem na myśl zrewidowania puszki, w któréj miał tabakę. Proszek, który do tabaki wsypano, był tak gryzący, że dno w kilku miejscach było przedziurawione, i że cząsteczki blachy zmięszały się z tabaką może w stosunku 20téj części.
 Udałem się po radę do mego Lekarza na wsi; przepisywał puszczenie krwi. Jenerał Manicourt kazał ją sobie upuścić trzy razy w różnym czasie i doznał znacznéj ulgi.
 Ja tymczasem wskutek mego otrucia, ogłuchłem, na jedno oko utraciłem władzę wzroku i sparaliżowanie szerzyło się coraz bardziéj.
 Najlepszym dowodem jakiegoś czynnika destrukcyjnego było to, że wszystkie symptomy zgrzybiałości zjawiły się u mnie, kiedym miał lat 33 i 9 miesięcy.
 Chociaż doświadczenie z pierwszym leka-