Strona:PL Dumas - Życie jenerała Tomasza Dumas.djvu/318

zdrowiał, oddalono poczciwca po drugiej wizycie. Na wszystkie moje nalegania odpowiadał gubernator, że lekarz żadną miarą widzieć mnie już nie chce.
 Trzeba mi więc było obejść się bez lekarza.
 Dzięki książce Tyssota, leczyłem się daléj jak mogłem, tylko z okiem coraz było gorzéj. Nareszcie Manicourt przypomniał sobie, że w takich samych warunkach widział kiedyś uleczenie dokonane za pomocą cukru lodowatego sproszkowanego, a wdmuchiwanego w oko 7 lub 8 razy na dzień. Postaraliśmy się o cukier lodowaty i zaczęliśmy kuracyą, która to przynajmniéj miała korzystnego, że nie była trudną. Doznałem wkrótce znacznego polepszenia i dzisiaj mam już na oku lekkie tylko bielmo, które, mam nadzieję, zniknie nareszcie całkiem.
 Nieszczęściem głuchota i bóle żołądka coraz się bardziej wzmagały i musiałem nalegać o przysłanie mi Carlina, którego powrócono mi tylko pod warunkiem, iż nie wymówi ani jednego słowa po francuzku, i że przy każdéj wizycie towarzyszyć mu będzie gubernator.
 Carlin znalazł mnie tak słabym, że zażądał