konsultacji; ja sam pragnąłem jéj oddawna, i napróżno o nią błagałem; nareszcie zezwolono. Składali ją Carlin, jakiś lekarz z miasta, chirurg zamkowy i chirurg francuzki, którego przybycie wyrobiłem sobie u markiza Valvo, ministra neapolitańskiego, przysłanego z jakąś misyą do Tarentu.
U drzwi, w chwili wnijścia, gubernator zatrzymał chirurga francuzkiego.
— Zobaczysz twojego jenerała Dumas, rzecze, ale strzeż się wymówić słówko po francuzku, inaczej zginąłeś.
A odsuwając sześć rygli, które nas zamykały:
— Widzisz te drzwi? otwierają się dla ciebie po raz pierwszy i ostatni.
Teraz weszli wszyscy do pokoju i otoczyli moje łóżko: Szukałem oczami lekarza francuzkiego, bo spieszno mi było zobaczyć rodaka i prawie mimo woli poznać go musiałem w biedaku wychudzonym, wpół nagim i mającym sam postać cierpienia i nędzy.
Odezwałem się do niego, ale na wielkie me zdumienie nic mi nie odpowiedział. Nalegałem.
Strona:PL Dumas - Życie jenerała Tomasza Dumas.djvu/319
Ta strona została przepisana.
