Strona:PL Dumas - Życie jenerała Tomasza Dumas.djvu/321

ny Carlin nie dał się zbić z terminu, twierdząc, że jedynie takie postępowanie, jakie mi przepisał, maże mnie uratować. Wyżyłem był owe 30 pigułek, kazał je powtórzyć.
 Udałem, że się poddaję, przyrzekłem stosować się do rady i nazajutrz dostałem 10 nowych pigułek, które chowam troskliwie, aby je poddać pod rozbiór.
 Pigułki te miały zapewne działać skuteczniéj niż poprzednie, ho odchodząc, oświadczył mi, że wyjeżdża na wieś, i pożegnał mnie pod pozorem, że według wszelkiego prawdopodobieństwa, nie zastanie mnie już w Tarencie, gdy wróci.
 W tydzień polem, chociaż zupełnie porzuciłem fatalną kuracyą, uczułem się nagle jak piorunem rażony i padłem bez przytomności w środku pokoju.
 Byłto gwałtowny napad apopleksyi.
 Jenerał Manicourt kazał natychmiast zawiadomić o tém gubernatora, żądając pomocy chirurga zamkowego; ale gubernator nie racząc nawet przerwać swego obiadu, odpowiedział spokojnie, że chirurg jest na wsi i że mi go przyśle gdy powróci.