Strona:PL Dumas - Życie jenerała Tomasza Dumas.djvu/322

 Przeczekałem tym sposobem blizko cztery godziny.
 Tymczasem natura, sama sobie pozostawiona, odbyła walkę, i wróciła mi cokolwiek przytomności, chociaż właśnie tyle tylko, abym mógł poznać, że umieram.
 Zebrawszy resztę sił, kazałem staréj kobiecie, która zaopatrywała nasze potrzeby, pójść do gubernatora i powiedzieć mu, iż wiem doskonale że chirurg jest w zamku a nie na wsi, i że jeżeli mi go nie przyśle w przeciągu 10 minut, to ja zawlekę się do okna i wołać będę na całe gardło, że jestem otruty; nie zdziwi to zapewne nikogo, ale przynajmniéj całe miasto dowié się o jego nikczemności.
 Groźba ta skutkowała: w pięć minut potém otworzyły się moje drzwi i wszedł chirurg, któryto niby był na wsi.
 Poradziłem się mego Tyssota, który na taki przypadek, w jakim się znajdowałem, przepisywał jako lekarstwo jedyne, obfite puszczenie krwi. Rozkazałem więc lekarzowi, aby mi otworzył żyłę.
 Ten, jak gdyby tu był na to tylko aby słuchać