Strona:PL Dumas - Życie jenerała Tomasza Dumas.djvu/336

w całości co mi się należy za część roku VII i roku VIII, w moc wyroku, który względem mnie wydałeś, a który wyraźnie powiada, że mam być umieszczony na liście tylko z tém, co mi ustawa przyznaje, to jest z żołdem za dwa miesiące czynnej służby.
 „Ale jenerale konsulu, znasz nieszczęścia jakich doznałem — wiész, że nie mam majątku, i przypomnisz sobie skarb w Kairze.
 „Mam dość nadziei w twej przyjaźni, aby ufać, że raczysz przykazać wypłacenie mi żołdu zalegającego za rok VII i VIII. To wszystko, o co proszę.
 Mając lat 36, uczuwam już niedołęztwo, właściwe tylko wiekowi bardzo późnemu. Spodziewam się więc jenerale konsulu, że nie pozwolisz, aby człowiek, który podzielał twoje prace i niebezpieczeństwa, dogorywał w biedzie kiedy możesz uwolnić go od niedostatku zatwierdzeniem objawu wspaniałości narodowej, któréj jesteś organem.
 „Mam jeszcze jedną troskę, jenerale konsulu, a ta wyznaję, bardziej mnie jeszcze udręcza niż poprzednio wynurzone. Minister wojny zawia-