wtenczas kiedy pod rozkazami margrabiego d’Asfeld dowodził brygadą przy oblężeniu Filipsburga; byłoto podobno w roku 1738.
Książę de Richelieu, był jak wiadomo, ze strony swego dziada, który się nazywał Vignerot, z dość pospolitego rodu. Napróżno zmienił t końcowe nazwiska na d, chcąc mu tym sposobem nadać pochodzenie angielskie. Szperacze heraldyczni utrzymywali mimo tu, że rzeczony Vignerot był lutnistą, który uwiódł siostrzenicę wielkiego kardynała, tak jak Abeliard siostrzenicę kanonika Fulberta, ale szczęśliwszy od Abeliarda ożenił się z tą którą uwiódł.
Marszałek, który zresztą w tej epoce nie był jeszcze marszałkiem, Vignerot z ojca, a tylko z babki Richelieu, ożenił się najprzód z panną de Noailles, a potém z panną de Guise, przez które to ostatnie małżeństwo stał się członkiem domu cesarskiego Austryi, kuzynem księcia de Pont i księcia de Lixen.
Otóż zdarzyło się, że książę Richelieu miał straż okopów, przy któréj według swego zwyczaju wcale się me ochraniał, i wracał do obo-
Strona:PL Dumas - Życie jenerała Tomasza Dumas.djvu/34
Ta strona została przepisana.