Strona:PL Dumas - Życie jenerała Tomasza Dumas.djvu/38

słoniowej kości, oświadczając że imieniem marszałków Francyi czepia się jego osoby.
 Pierwszy to raz ojciec mój miał sprawę z konstablią.
 Wychowany na St. Domingo, gdzie nie było trybunału marszałków, nie znał wcale zwyczajów téj instytucyi.
 — Wybacz pan, rzecze do oficera, powiadasz zdaje mi się, że się przyczepiasz do mojéj osoby.
 — Miałem zaszczyt powiedzieć to panu — odrzekł oficer.
 — Nie byłżebyś łaskaw wytłumaczyć mi co to ma znaczyć?
 — To znaczy panie, że od téj chwili aż do czasu w którym trybunał honorowy rozstrzygnie twoją sprawę, nie odstąpię cię ani na krok.
 — Nie odstąpisz mnie?
 — Nie panie.
 — Jakto, wszędzie za mną pójdziesz?
 — Tak panie, wszędzie.
 — Nawet do téj damy?
 Oficer skłonił się z największą grzecznością.
 — Nawet do téj damy.