Strona:PL Dumas - Życie jenerała Tomasza Dumas.djvu/396

Ta strona została przepisana.

dożywotni już od lat 20 blisko jakiemuś panu Harlas. Zresztą zacny ten człowiek sprawdził przysłowie, że dożywocie jest patentem długiego życia dla posiadającego je, gdyż umarł w r. 1817 mając lat 92 czy 93.
Do owego czasu zapłaciliśmy w czwórnasób wartość domu i ogrodu. Tak prócz téj ogromnéj straty, którą ponieśliśmy: ja tracąc ojca, matka moja tracąc męża; utraciliśmy nadto, moja matka wszystkie zasoby i środki utrzymania, ja ową przeszłość, którą ojciec tylko stworzyć może synowi.
Teraz Brune i Murat, Brune z gorliwością, Murat z pewném wahaniem, przystąpili do spełnienia względem matki mojéj i mnie, przyrzeczeń danych ojcu. Ale daremnie. Napoleon nie zapomniał nigdy owego zgromadzenia pod namiotem ojca w marszu z Aleksandryi do Kairu, i matka moja wdowa po jenerale, który dowodził naczelnie trzema armiami, nie mogła uzyskać i najmniejszéj pensyi od tego, który się ofiarował na mojego ojca chrzestnego zanim byłem na świecie.
Nie dosyć na tém; nienawiść Napoleona za-