pod nazwiskiem Aleksandra Dumas, jest rzeczywiście synem margrabi de la Pailleterie.
Co do margrabi, ten umarł w trzynaście dni po wstąpieniu syna do dragonów królowéj, tak, jak przystało na starego szlachcica, który nie chciał patrzéć na wzięcie Bastylli.
Śmierć ta zerwała ostatni węzeł pomiędzy ojcem moim a arystokracją.
Nowo zaciągnięty wstąpił do swego pułku, załogującego w Laon, w końcu czerwca 1780 roku.
Ojciec mój miał wtenczas lat 24 i był tak urodnym, że mało jemu podobnych widziano. Płeć ciemna, oczy piwne, powłóczyste, nos prosty, przymioty właściwe tylko mieszańcom ras indyjskiéj i kaukazkiéj; zęby białe, usta powabne, szyja wybornie osadzona na potężnych ramionach, i pomimo wzrostu, wynoszącego pięć stóp i dziewięć cali, ręka i noga kobiece. Noga
