Strona:PL Dumas - Amaury.djvu/147

dział młodzieniec, że z Antoniną rozmawiam; chwaliłem właśnie jéj ubiór.
 — Bez wątpienia tak szczerze jak i mój przed chwilą chwaliłeś?! Lepiejbyś przyszła pomódz mi, aniżeli masz słuchać pochwal tego brzydkiego podchlebcy.
 — Tylko com weszła, rzekła młoda dziewica; a gdybym wiedziała, że mię potrzebujesz, byłabym przyszła wcześniéj do ciebie.
 — Któż ci to robił tę suknię? pytała Magdalena.
 — Ja sama; wszak wiesz, że na nikogo się zwykle w tém nie spuszczam.
 — I dobrze robisz, bo nigdy szwaczka takiéj sukni nie zrobi.
 — Wszak chciałam zrobić i dla ciebie, ale nie przystałaś na to.
 — A kto Cię ubierał?
 — Ja sama.
 — A włosy?
 — Także ja, wszak zwykle noszę tak; widzisz żem nic nie dodała.
 — Bardzo słusznie, rzekła Magdalena z gorz-