Strona:PL Dumas - Amaury.djvu/381

 — No! dobrze, rzekła Magdalena, zamieńmy nieco marzenia nasze na rzeczywistości; szukajmy w około siebie, między znajomymi naszymi czynie widzisz nikogo, coby odpowiadał żądaniom. Bo ja....
 I zatrzymała się nagle rumieniąc.
 Spojrzeliśmy na siebie w milczeniu. Prawda zaczęła przenikać do naszych pomieszanych umysłów. Utkwiłem oczy w Magdalenę i powtarzałem niby pytając sam siebie.
 — Kochanka oceniona, i znana od dzieciństwa.....
 — Kochanek w którego sercu mogłabym czytać jak w mojém własném, rzekła Magdalena.
 — Dobra, piękna, ukształcona.
 — Piękny, szlachetny, obdarzony wyźszemi zdolnościami.
 — Bogata i znakomitego rodu....
 — Dobrze urodzony i bogaty....
 — Ależ to wszystkie twoje przymioty Magdaleno!..
 — To twoje zalety Amory!...
 — O! zawołałem, a serce mi drżało, gdyby taka jak ty mię kochała, mój Boże!