Strona:PL Dumas - Amaury.djvu/488

Mengis, oprócz Filipa któś inny kompromitował także pannę Antoninę.
 — Kto inny! zawołał Amory.
 — Tak, i ten kto inny, to ty! Filip kompromitował ją chodząc piechotą, a ty Amory jeżdżąc konno wiecznie pod jéj oknami.
 — Co pan mówisz! zawołał Amory czyż mógł kto sądzić, że ja mam jakie widoki względem Antoniny?
 — Nie tylko mógł, ale sądził tak dalece, że mój synowiec uważa pana za jedynego rzetelnego pretendenta do ręki panny Valgenceuse i że ustępuje przed tobą a nie przed Filipem.
 — Przedemną panie! wołał Amory osłupiały, przedemną! I mogli myśléć.....
 — No! i cóż w tém wszystkiém dziwnego.
 — I pan mówisz, że ustępuje przedemną?....
 — Tak, chyba, że wyraźnie oświadczysz, że żadnych nadziei ani myśli nie masz względem panny Antoniny.
 — Nie! panie, rzekł Amory widocznie powściągając sam siebie, ja zrobię lepiéj daleko, niech pan się na mnie spuści zupełnie. — Ja długo myśleć nie lubię i jeszcze dziś przekonasz się pan,