Strona:PL Dumas - Anioł Pitoux T1-2.djvu/136

cie, było głównym czynnikiem tego rządu — pan de Colonne powiedział do królowej.
 — Najjaśniejsza Pani, jeżeli to jest możliwe, to jest już zrobione, jeśli zaś jest niemożliwe, to się zaraz zrobi.
 Od dnia w którym ta świetna odpowiedź zaczęła obiegać salony Paryża i Wersalu, czerwona księga, uważana za zamkniętą, otworzyła się na nowo.
 Królowa nabyła Saint-Cloud.
 Król nabył Rambouillet.
 Teraz nie król lecz królowa ma swoje faworyty.
 Panie Djana i Julja Polignac kosztują Francję tak dobrze drogo, jak ją kosztowały panie Pompadour i Dubarry.
 Królowa jest tak dobra!...
 Proponują zaprowadzić oszczędności w przyjęciach uroczystych i w pensjach wypłacanych.
 Niektórzy bardzo są nawet za tem.
 Jeden z poufałych pałacu, pan de Coigny, nie zgadza się stanowczo, aby mu zredukowano jego płacę.
 Pan de Coigny spotyka króla w korytarzu i robi mu straszną scenę.
 Król ucieka i śmiejąc się, opowiada wieczorem.
 — Doprawdy, że gdybym nie ustąpił, Coigny byłby mnie zbił.
 Król jest tak dobry!...
 Zresztą losy królestwa zależą nieraz od tak małej rzeczy, jak ostrogi naprzykład.
 Ludwik XV umiera; kto zastąpi pana d’Aiguillon?
 Król Ludwik XVI proponuje Machaut‘a.
 Machaut to minister, który podtrzymał tron dobrze się już chwiejący.
 Panie, to jest ciotki króla, głosują za panem Maurepas, bo on taki jest zabawny i takie ładne komponuje piosnki.
 W Pont-Chartrain napisał trzy tomy swoich, jak powiada, „Pamiętników“.
 Wszystko to jest rzeczą steeple-chase.
 Któż przybędzie pierwszy do króla, do królowej lub do pań w Pont-Chartrain?
 Król posiada władzę, więc ma szanse po swojej stronie.
 Król śpieszy zatem napisać: