Strona:PL Dumas - Anioł Pitoux T1-2.djvu/145

 Po synie Lavrilliere przyszedł wnuk Saint-Florentin.
 Dom wygasł w roku 1777.
 Ile podczas tych trzech rządców, po większej części, za panowania Ludwika XV, dekretów podpisano, nikt nie umiałby tego powiedzieć.
 Saint-Florentin podpisał ich sam przeszło pięćdziesiąt tysięcy.
 Duży dochód przynosiły te pisma z pieczęcią.
 Sprzedawano je ojcom, którzy pragnęli pozbyć się synów swoich.
 Sprzedawano je żonom, które się mężów pozbyć pragnęły.
 Im kobiety ładniejsze były, tym ich mniej te pisma z pieczęcią kosztowały.
 Była wtedy między niemi i ministrami wymiana dobrych procederów i basta.
 Od ostatnich lat panowania Ludwika XIV, wszystkie więzienia stanu, a przedewszystkiem Bastylja, pozostawały w ręku jezuitów.
 Pamiętano i pamięta się dobrze do dziś głównych więźniów.
 Masque-de-Fer, Lauzun, Latude.
 Jezuici byli spowiednikami; oni spowiadali więźniów dla większej pewności.
 Dla większej jeszcze pewności grzebano zmarłych więźniów pod fałszywemi nazwiskami.
 Masque-de-Fer, pochowany został pod nazwiskiem Marchially.
 Pozostawał on w więzieniu okrągłe lat czterdzieści pięć!
 Lauzun przez lat czternaście!
 Latude przez lat trzydzieści!
 Ale Masque-de-Fer i Lauzun — popełnili przynajmniej wielkie zbrodnie.
 Masque-de-Fer brat, czy nie brat Ludwika XIV, był oto łudząco, jak zapewniają, do niego podobnym.
 Niebezpieczna to rzecz bardzo, być podobny do króla.
 Lauzun omało się nie ożenił, a może się nawet ożenił z wielką panią.
 Niebezpieczna to bardzo rzecz, żenić się z siostrzenicą Ludwika XIII, wnuczką Henryka IV.
 Ale biedny Latude, cóż ten takiego zrobił?