Strona:PL Dumas - Anioł Pitoux T1-2.djvu/146

 Śmiał się zakochać w pannie de Paisson, w pani Pompadour, kochance króla.
 Odważył się napisać do niej bilecik.
 Bilecik ten, który uczciwa kobieta odesłałaby autorowi, pani Pompadour odesłała panu de Sartines.
 I Latude został pojmany i trzymany przez lat trzydzieści w piwnicach Bastylji, Vincennes i Bicetre.
 Nie za nic więcej — Bastylja była nienawidzona.
 Lud nienawidził jej — uważał ją za grób żyjący, za jedną z Tarask olbrzymich, jedną z tych bestji Geraudan‘a, które pożerają ludzi.
 Można łatwo wyobrazić sobie boleść Sebastjana Gilberta, gdy się dowiedział, że ojciec jego w Bastylji.
 Można łatwo zrozumieć, dlaczego Billot był przekonany, iż doktór nie wyjdzie z więzienia, jeżeli go stamtąd nie wyprowadzą przemocą.
 Można łatwo zrozumieć wściekły zapał ludu, gdy Billot krzyknął;
 — Do Bastylji!
 Ale jak powiedział już jeden z żołnierzy, szaleństwem była ta myśl zdobycia Bostylji.
 Miała ona straż, załogę i artylerję.
 Miała mury w górze na piętnaście, w dole na czterdzieści stóp szrokie.
 Miała zarządzającego, pana Launay, który umieścił w jej piwnicach trzydzieści tysięcy funtów prochu i oświadczył, że w razie napadu, w powietrze twierdzę wysadzi, a z nią połowę przedmieścia świętego Antoniego.