Strona:PL Dumas - Anioł Pitoux T1-2.djvu/149

 — A z tych dwóch poglądów, który jest pański, panie prefekcie?
 — Mojem zdaniem, w tej chwili jest także tylko jedna.
 — Zgromadzenie, czy król? — zapytał Billot.
 — Ani zgromadzenie, ani król, lecz tylko naród — odparł pan de Flesselles, mnąc żabot.
 — Aha! naród! — odezwał się Billot.
 — Tak, to jest ci panowie, którzy czekają tam na placu z nożami i widłami; naród, czyli według mnie... wszyscy.
 — Może ma pan słuszność, panie de Flesselles — odpowiedział Billot — niedawno mówiono mi, że jesteś pan człowiekiem rozumnym.
 Pan de Flesselles się skłonił.
 — Do której więc z tych trzech władz myślisz się pan odwołać? — zapytał.
 — Ha! — rzekł Billot — mnie się wydaje najprostszem, że kiedy kto ma jakąś ważną potrzebę, najlepiej niech się udaje wprost do samego Pana Boga, a nie do jego świętych.
 — To znaczy, że chcesz się pan udać do króla?
 — Tak... mam chęć.
 — A czy można bez niedyskrecji zapytać, czego zamierzasz pan żądać od króla?...
 — Uwolnienia doktora Gilberta, który jest w Bastylji.
 — Doktora Gilberta? — zapytał lekceważąco Flesselles. — Czy to nie ten fabrykant broszur?
 — Powiedz pan raczej filozof.
 — To wszystko jedno, kochany panie Billot. Zdaje mi się, że mało liczyć na taką łaskę u króla.
 — Dlaczego?
 — Najprzód dlatego, że jeżeli król kazał wsadzić doktora Gilberta do Bastylji, musiał mieć do tego powód.
 — Ani słowa! — rzekł Billot. — On mi powie swój powód, a ja mu powiem swój.
 — Ależ kochany panie Billot, król jest zajęty i nie przyjmie cię.
 — O! jeżeli mnie nie przyjmie, znajdę sposób wejścia bez pozwolenia.
 — Lecz wszedłszy, napotkasz pana de Dreux-Breze, który każe cię wyrzucić za drzwi.
 — Który mnie każe wyrzucić za drzwi?...
 — No, tak. Chciał on tak postąpić z całem zgromadze-