Strona:PL Dumas - Anioł Pitoux T1-2.djvu/199

 — No!... to spalę inny.
 Pitoux otworzył regestr i szukał, przerzucał stronice, czytał, aż na ostatniej stronnicy znalazł te wyrazy:
 „Dziś, 9 lipca 1789 roku, przybył imcipan G., filozof i publicysta, bardzo niebezpieczny; zamknąć go w celi jak najsekretniejszej“.
 Zaniósł rejestr doktorowi.
 — Panie Gilbercie, czy to nie tego pan szuka?...
 — A!... — zawołał doktór, porywając rejestr — tak, to to.
 I przeczytał to samo, co wprzód Pitoux.
 — A teraz zobaczymy, od kogo pochodzi rozkaz.
 I poszukał na marginesach.
 — Necker!... — zawołał — rozkaz aresztowania podpisany jest przez Neckera, przyjaciela mego. O!... to szczególna niespodzianka.
 — Necker jest przyjacielem pańskim?... — wykrzyknął tłum z wielkim szacunkiem, wiadomo bowiem, jaki wpływ wywierało nazwisko to na lud.
 — Tak, tak, przyjacielem jest moim, twierdzę to stanowczo — odrzekł doktór — i Necker, przekonany o tem jestem, nie wiedział nawet wcale, że mnie zamknięto w więzieniu. Ale zobaczę się z nim i...
 — Gdzie się pan z nim zobaczysz?... — zapytał Billot.
 — W Wersalu przecie!...
 — Neckera nie ma w Wersalu. Necker na wygnaniu.
 — Gdzie?...
 — W Brukseli.
 — A jego córka?...
 — Nie wiem — odrzekł Billot.
 — Córka mieszka w wiosce Saint-Ouen — odezwał się jakiś głos z tłumu.
 — Dziękuję — rzekł Gilbert, nie wiedząc nawet komu posyła to podziękowanie.
 Poczem, zwracając się do palących papiery:
 — Przyjaciele! — wyrzekł — w imię historji, która w archiwach znajdzie potępienie dla tyranów, dość tego spustoszenia, błagam was, Bastylję zburzcie, kamień po kamieniu, niech śladu z niej nie pozostanie, ale uszanujcie akta, w nich jest światłość i przyszłość.
 Zaledwie tłum usłyszał te wyrazy, rozważył je w swej najwyższej inteligencji.