Strona:PL Dumas - Anioł Pitoux T1-2.djvu/257

płaczem, z nerwowem drżeniem, które wstrząsnęło jej całem ciałem.
 — U mnie, gdzie Pasdeloup czeka teraz na mnie, jak umówiliśmy się, o godzinie 11-ej wieczorem.
 Północ wybiła.
 — I czeka jeszcze?
 — Tak.
 — W którym pokoju?
 — Wprowadzono go do ratusza.
 — Co teraz porabia w salonie?
 — Stoi, oparłszy się o kominek.
 — A szkatułka?
 — Leży na stole pod nim. O!
 — Co takiego?
 — Spieszmy go oddalić. Pan de Charny, który miał przyjechać dopiero jutro zrana, powróci w nocy, z powodu wypadków. Widzę go. Jest teraz w Serres. Usuńcie agenta stamtąd, niech go hrabia nie zastanie w domu.
 — Wasza Królewska Mość słyszy! gdzie w Wersalu mieszka pani de Charny?
 — Gdzie mieszkasz, hrabino?
 — Na bulwarze królowej, Najjaśniejszy Panie!
 — Dobrze.
 — Najjaśniejszy Panie! Wasza Królewska Mość słyszał. Szkatułka ta do mnie należy, czy król rozkaże mi ją zwrócić?
 — Natychmiast.
 I król, zasłoniwszy panią de Charny parawanem, ażeby nie była widziana, wywołał oficera służbowego i po cichu wydał mu rozkaz.