Strona:PL Dumas - Anioł Pitoux T1-2.djvu/280

ROZDZIAŁ XXVII

OLIVIER DE CHARNY

 Królowa, wchodząc do buduaru, zastała tego, który napisał list przyniesiony jej przez pokojową.
 Był to mężczyzna lat trzydziestu pięciu. Ubiór miał tu i ówdzie rozdarty, a szpada zgięta nie mogła wejść do pochwy.
 Marja Antonina wprost podeszła ku niemu.
 — Pan de Charny! — zawołała — pan tutaj?
 A gdy ten skłonił się przed nią z szacunkiem, etykietalnie, skinęła na pokojowę, która zaraz się oddaliła.
 Zaledwie drzwi się zamknęły, królowa zawołała:
 — Hrabio! dlaczego jesteś tutaj?
 — Dlatego, iż uważałem to za obowiązek — odpowiedział hrabia.
 — Nie; twoim, hrabio, obowiązkiem było uciekać z Wersalu, uczynić tak, jak było umówione, być nieposłusznym, słowem, uczynić tak, jak wszyscy moi przyjaciele, którzy się zlęklil mej doli. Obowiązkiem twoim jest nic nie poświęcać dla mych losów; powinnością twoją oddalić się ode mnie.
 — Oddalić się od was, Najjaśniejsza Pani? — rzekł.
 — Tak, uciekać.
 — Uciekać od was? A któż od was ucieka, Najjaśniejsza Pani?
 — Wszyscy, którzy są przezorni.
 — Mnie się zdaje, że jestem nader przezorny i dlatego przybyłem do Wersalu.
 — A skąd pan przybywasz?
 — Z Paryża.
 — Z Paryża zbuntowanego?