Strona:PL Dumas - Anioł Pitoux T1-2.djvu/373

ROZDZIAŁ VI

ODJAZD

 Król wyszedłszy od królowej, został natychmiast otoczony przez wszystkich oficerów i te osoby swojego dworu, którym kazał towarzyszyć sobie do Paryża.
 Byli to panowie: de Beauyeau, de Villeroy, de Nesle i d‘Estain.
 Gilbert, ukryty w tłumie, czekał aby Ludwik XVI go spostrzegł, choćby dla rzucenia nań okiem w przejściu.
 Widoczne było, że wszyscy wątpili o trwałości królewskiego postanowienia.
 — Panowie!... po śniadaniu jedziemy — rzekł Ludwik XVI.
 Potem, spostrzegłszy Gilberta, dodał:
 — A jesteś, doktorze; bardzo dobrze. Wiesz o tem, że biorę cię z sobą?...
 — Słucham rozkazu, Najjaśniejszy Panie.
 Król przeszedł do swego gabinetu, gdzie dwie godziny pracował.
 Wysłuchał mszy z całym swym dworem, następnie około dziewiątej zasiadł do stołu.
 Śniadanie odbyło się ze zwykłą ceremonją; tylko królowa, którą już po mszy widziano z oczyma czerwonemi i zapuchłemi, chciała, nie biorąc udziału, obecną być przy posiłku króla, aby dłużej z nim razem pozostać.
 Królowa przyprowadziła oboje dzieci, które, już zapewne wzruszone napomknieniami matki, niespokojnie patrzyły to na ojca, to na straż i oficerów.
 Dzieci, od czasu do czasu, ocierały zapewne z rozkazu matki łzy, wiszące u ich rzęs, a widok ten rozrzewnieniem przejmował całe zgromadzenie.