Strona:PL Dumas - Anioł Pitoux T1-2.djvu/462

ella, boją się, aby ich znowu nie nazwano zabójcami i czekają.
 Ale kobiety, bolejące nad dziećmi, kobiety plączące nad dziećmi, które wołają: „chleba“! nad mężami ponurymi, którzy wyszedłszy rano, wracają wieczorem jeszcze smutniejsi i pochmruniejsi, i wreszcie nad sobą, kobiety chcą się mścić, chcą także służyć ojczyźnie.
 Czyż wreszcie nie kobiety spowodowały pierwszy października w Wersalu? One też wywołają piąty października w Paryżu.
 Gilbert i Bollot byli w Palais-Royal, w kawiarni Foy.
 Z kawiarni Foy wychodziły wszystkie projekta. Nagle drzwi zakładu się otwierają i ukazuje się w nich kobieta jakby szalona. Oskarża ona kokardy białe i czarne, które z Wersalu przeszły do Paryża, ogłasza niebezpieczeństwo publiczne.
 Czy czytelnicy pamiętają co Charny powiedział niegdyś królowej?...
 — Najjaśniejsza Pani — rzekł — wtedy będzie źle dopiero, gdy się kobiety wmieszają!
 Gilbert był tego samego zdania.
 To też gdy spostrzegł mieszające się kobiety, wymówił tylko te dwa słowa do Billota:
 — Do ratusza!
 Po rozmowie z Gilbertem wskutek której Pitoux wrócił z małym Sebastjanem do Villers-Cotterets, Billot ślepo słuchał Gilberta, bo pojął, że jeżeli on jest siłą, Gilbert jest rozumem.
 Wybiegli z kawiarni, przelecieli przez ogród Palais-Royal, przeszli dziedziniec Fontaines, i dotarli do ulicy Saint-Honoré.
 W pobliżu Targowiska spotkali młodą dziewczynę, wychodzącą z ulicy Bourdonnais i bijącą w bęben.
 Gilbert przystanął zdziwiony.
 — Co to jest? — zapytał Billota.
 — A co ma być! panie doktorze — odparł Billot. — Piękna ta dziewczyna bębni wcale nieźle.
 — Zapewne zgubiła co — rezkł jakiś jegomość.
 — Bardzo jest blada — zauważył Billot.
 — Spytaj, o co jej chodzi!... — rzekł Gilbert.
 — Hej! piękna dziewczyno! — zawołał Billot — czemu tak bębnisz?