Strona:PL Dumas - Anioł Pitoux T1-2.djvu/481

ROZDZIAŁ XXII

DZIEŃ PIĄTY PAŹDZIERNIKA

 Gilbert rzucił okiem po osobach wśród których się znalazł i rzekł z uszanowaniem do Marji Antoniny:
 — Czy Najjaśniejsza Pani pozwoli w nieobecności jej dostojnego małżonka, udzielić sobie wiadomości, które przynoszę?
 — Mów pan... — odrzekła Marja Antonina. — Widząc cię jadącego tak szybko, zebrałam wszystkie siły, bo czuję, że nic dobrego nie usłyszę.
 — Czyby Najjaśniejsza Pani wolała, abym pozwolił dojść wieściom znienacka? Uprzedzona wcześniej, potrafisz Wasza Królewska Mość stawić czoło niebezpieczeństwu, potrafisz je odwrócić...
 — Do rzeczy, panie doktorze, do rzeczy, jakież to tam niebezpieczeństwo znowu?...
 — Najjaśniejsza Pani, siedem czy osiem tysięcy kobiet uzbrojonych, dąży z Paryża do Wersalu.
 — Siedem czy osiem tysięcy kobiet?... — powiedziała pogardliwie królowa.
 — W drodze liczba ich zwiększy się do piętnastu albo dwudziestu tysięcy.
 — Pocóż one idą tutaj?
 — Jeść chcą, Najjaśniejsza Pani, i idą prosić króla o chleb.
 Królowa zwróciła się do Oliviera.
 — Niestety! Najjaśniejsza Pani — rzekł hrabia — stało się co przepowiedziałem.
 — Co czynić? — spytała Marja Antonina.