Strona:PL Dumas - Anioł Pitoux T1-2.djvu/491

ROZDZIAŁ XXIV

NOC Z PIĄTEGO NA SZÓSTY PAŹDZIERNIKA

 Noc przeszła dość spokojnie, posiedzenie Zgromadzenia trwało do trzeciej rano.
 Członkowie nim się rozeszli, posłali dwóch odźwiernych, aby obiegli Wersal i zwiedzili dokładnie park i zamek.
 Wszystko było, lub zdawało się spokojnem.
 Królowa o północy chciała wyjść przez bramę Trianon, ale jej gwardja narodowa nie puściła.
 Powiedziano jej, że nigdzie nie jest tak bezpiecznie jak w Wersalu.
 Oddaliła się do mniejszego swego apartamentu, i rzeczywiście uczuła się spokojniesza pod osłoną wiernej straży swojej.
 U drzwi zobaczyła Jerzego de Charny.
 Stał oparty na krótkiej strzelbie, jagą gwardja nosiła. Było to wbrew zwyczajowi, bo straż wewnątrz szabli jedynie używała.
 — A! to ty baronie — rzekła.
 — Tak jest, Najjaśniejsza Pani.
 — Zawsze jednakowo nam wierny!
 — Stoję na posterunku, Najjaśniejsza Pani.
 — Kto pana tu postawił?
 — Brat mój, Najjaśniejsza Pani.
 — A gdzie jest brat pana?
 — Przy boku Jego Królewskiej Mości.
 — Dlaczego przy królu?
 — Powiedział, że skoro jest głową rodziny, ma prawo umrzeć za króla, który jest głową państwa.