Strona:PL Dumas - Anioł Pitoux T1-2.djvu/569

 Ksiądz osłupiał.
 — Pierwiastek: typos, znaczy ślad, znak i jak mówi Lancelot w swym Ogrodzie pierwiastków greckich: typos, ślad, który się odznacza, pochodzi to niezawodnie od tupto, uderzam. Oto wszystko — zakończył Pitoux.
 — Hm! hm! gburze — podjął ksiądz — widocznie pamiętasz nawet to, czegoś nie umiał.
 — Pfi! — szepnął Pitoux z fałszywą skromnością.
 — Czem się to dzieje, że kiedy byłeś u mnie nigdy byś tak nie odpowiedział?
 — Bo wtedy byłem przez was, księże dobrodzieju znikczemniony, bo swym despotyzmem wtłaczałeś we mnie rozum i inteligencję, a to wolność mi odbierało. Tak, wolność!... dodał Pitoux wznosząc głowę — wolność!
 — Ah hultaju!
 — Księże dobrodzieju — rzekł Pitoux tonem przestrogi i pogróżki — księże dobrodzieju, proszę nie wymyślaj mi. Contumelia non argumentum, powiada mówca, wymyślanie nie stanowi dowodu.
 — Zdaje się, że ten nicpoń chce mi tłumaczyć swą łacinę — zawołał ksiądz w szalonym gniewie.
 — To nie jest moja łacina, księże dobro dzieju, to łacina Cycerona, to jest człowieka względem którego tylebyś pan popełniał barbaryzmów, ile ja ich względem pana popełniałem.
 — Nie przypuszczasz, jak się spodziewam, rzekł ksiądz Fortier — aby Cycero chciał z tobą rozprawiać?
 — Dlaczego nie? Jeżeli rozprawa rodzi śwatło: Abstrusum versis silicum.
 — Ależ! — zawołał ksiądz Fortier. — Oh! ależ ten nicpoń był w szkole rewolucjonistów.
 — Powiadasz ksiądz, że rewolucjoniści są głupi i nieświadomi.
 — Tak, powiadam to.
 — To błędne rozumowanie, księże dobrodzieju, sylogizm źle ułożony.
 — Źle ułożony! ja źle ułożyłem sylogizm?
 — Bezwątpienia, księże dobrodzieju — Pitoux dobrze mówi i dobrze rozumuje, Pitoux był w szkole rewolucjonistów, a zatem rewolucjoniści rozumują i mówią dobrze.
 — Zwierzę! głupie! nieokrzesane!
 — Tylko bez tych pochlebstw, księże dobrodzieju.