Strona:PL Dumas - Anioł Pitoux T1-2.djvu/571

 — Łacinę, francuski, grecki, historię, geografię, arytmetykę, algebrę, astronomię, botanikę, numizmatykę.
 — Cóż więcej!... spytał Pitoux.
 — Ależ...
 — Pomyśl ksiądz tylko...
 — Rysunki.
 — A dalej?
 — Architekturę.
 — Jeszcze, jeszcze...
 — Mechanikę.
 — To gałęź matematyki, ale mniejsza o to.
 — Cóż to!... do czego prowadzisz?...
 — A to poprostu do tego: zrobiliśmy szeroki rachunek tego co umiecie. policzcie teraz to czego nie umiecie.
 Ksiądz zadrżał.
 — A!... — rzekł Pitoux. w tem jak widzę ja wam pomóc muszę: nie umiesz ksiądz ani niemieckiego, ani hebrajskiego. ani arabskiego, ani sanskryckiego. czterech języków pierwiastkowych. Nie mówię już o niezliczonych podziałach. Nie mówię o historji naturalnej, chemji, fizyce...
 — Panie Pitoux...
 — Proszę mi nie przerywać: nie umiecie więc księżulku fizyki, trygonometrii, akustyki, żeglarstwa, nie macie pojęcia o naukach gimnastycznych...
 — Co takiego?...
 — Gimnastyka z greckiego gymnaza, co pochodzi od gymnos, nagi, bo atleci ćwiczyli się nadzy.
 — Ja cię przecież nauczyłem tego!... — zawołał ksiądz prawie pocieszony zwycięstwem nad swoim uczniem.
 — Prawda.
 — Szczęście, że mi to przyznajesz.
 — Z wdzięcznością, księże dobrodzieju. Mówiłem, że nie umiecie...
 — Dosyć!... Z pewnością więcej rzeczy nie umiem niż umiem.
 — Zatem przyznajecie, że wiele jest na świecie ludzi od was uczeńszych?...
 — Być może.
 — To pewność!... a im więcej człowiek umie, tem więcej przekonywa się, że nic nie umie. Słowa Cycerona.
 — A wniosek?...