Strona:PL Dumas - Anioł Pitoux T1-2.djvu/611

ROZDZIAŁ XXXIX

MIÓD I PIOŁUN

 Katarzyna urządziła tak, ażeby pomimo obecności matki, została sam na sam z Ludwikiem.
 Poczciwa pani Billot rozmawiała z towarzyszkami, Katarzyna zaś, ustąpiwszy konia jednej z nich, udała się pieszo z Pitoux, przez lasek.
 — Widziałeś mnie pan w lesie wtedy...
 — Gdzie panią widziałem?
 — No! wiesz dobrze.
 — Wiem.
 Zaczerwieniła się jak wiśnia.
 — Coś pan tam robił? — spytała.
 — Poznałaś mnie więc pani? — rzekł z tęskną wymówką.
 — Z początku nie, ale potem...
 — Jakto, potem?
 — Nieraz jestem tak roztargniona, że idę bezwiednie przed siebie.
 — Cóżeś tam robił? Ukryłeś się?
 — Dlaczego miałem się ukrywać?
 — Ot! ciekawość...
 — Ja, panno Katarzyno, wcale nie jestem ciekawy.
 Tupnęła nóżką niecierpliwie.
 — Przecież nie chodziłeś tam nigdy?
 — Widziałaś pani, żem czytał.
 — Coś czytał?
 — Czytałem „Przewodnik Gwardji Narodowej“.
 — Co to jest?
 — Książka, z której uczę się taktyki wojskowej, a uczyć się można tylko w miejscu spokojnem.