Strona:PL Dumas - Anioł Pitoux T1-2.djvu/66

 — A więc chowała dwieście liwrów pana Gilberta?
 — Prawdopodobnie!
 — Słuchajże, Pitoux, jeżeli chcesz posłuchać dobrej rady, to gdy klapnie ta stara bigotka, przeszukaj no dobrze w szafach, w pościeli i w słojach od korniszonów.
 — Dlaczego? — spytał Pitoux.
 — No znajdziesz skarb może jaki, jaką starą wełnianą pończochę napełnioną ludwikami, bo nie było z pewnością tak dużej sakiewki, w którejby pani Aniela pomieścić mogła wszystkie swoje oszczędności.
 — Tak pan sądzisz?
 — Jestem pewny tego. Ale porozmawiamy o tem w stosownym czasie i miejscu. Dzisiaj chodzi o co innego. Masz książkę doktora Gilberta?
 — Mam ją w kieszeni.
 — Ale mój ojcze — wtrąciła się Katarzyna — czy ja mogę iść z matką na mszę?...
 — Idźcie na mszę — powiedział Billot, jesteście kobietami; my mężczyźni co innego. Chodź Pitoux.
 Pitoux skłonił się pani Billot i pannie Katarzynie, i dumny, że uznany został za mężczyznę, udał się za dzierżawcą.