Ta strona została przepisana.
— Masz je...
— O tak, dobrze! bądź więc zdrów bracie.
— Szczęśliwej podróży!
— Szczęśliwego powodzenia!
I dwaj przyjaciele po raz ostatni uścisnąwszy dłonie, rozłączyli się.
KONIEC TOMU PIERWSZEGO.
Strona:PL Dumas - Benvenuto Cellini T1-3.djvu/272
