Strona:PL Dumas - Benvenuto Cellini T1-3.djvu/580

 — Słowo szlacheckie.
 — Wyobraź więc sobie... lecz najprzód mój drogi... czy znasz historyę mnicha pokotującego?
 — Słyszałem o niej. Jestto jak utrzymują widmo, które odwiedza wielki Nesle.
 — Tak właśnie.
 — No kiedy wiesz o tem, mogę ci więc opowiedzieć ciąg dalszy. Wyobraź sobie, że pani Perrina....
 — Ochmistrzyni Blanki?
 — Tak. O! jak uważam jesteś domowym przyjacielem. — Wyobraź sobie, że pani Perrina używając nocnej przechadzki dla zdrowia, ujrzała widmo mnicha pokutującego w ogrodzie wielkiego Nesle, właśnie gdy pani Ruperta w tymże czasie... czy znasz ją pan?
 — Wszak to stara służąca Celliniego?
 — Tak jest.
 — Gdy pani Ruperta nie mogąc zasnąć spostrzegła płomienie buchające z oczu i uszu wielkiego posągu Marsa, który widziałeś zapewne w ogrodzie wielkiego Nesle.
 — Tak, to jest prawdziwe arcydzieło.
 — W istocie masz słuszność, że to arcydzieło, jak wszystkie wyroby Celliniego.
 — Te dwie szanowne damy (mówię o pani Perrynie i Rupercie) zgodziły się jednomyślnie, iż