Strona:PL Dumas - Benvenuto Cellini T1-3.djvu/656

sięgłam, że ostatni raz zawierzyłam tobie i nie dam się więcej ułowić.
 — Bardzo chwalebnie postąpisz Gerwazo — rzekł uczeń.
 — Gdy pomyślę, że są prawa na łotrów, rzezimieszków i innych złoczyńców, jakaż niesprawiedliwość, że nie ma przeciw niegodziwcom, którzy gubią biedne dziewczęta.
 — Są i na to prawa Gerwazo, ponieważ Askania uwięzili w Chatelet za to, że uwiódł Blankę.
 — Bardzo chwalebnie postąpili — odpowiedziała Gerwaza, której utrata cnoty nie wydała się nigdy tak dotkliwą jak obecnie, po przekonaniu się, że Jakób postanowił nie wynagrodzić jej małżeńskim związkiem.
 — Tak, bardzo dobrze zrobili i chciałabym, żebyś i ty z nim razem siedział w więzieniu.
 — Właśnie też tego tylko pragnę — zawołał uczeń i jak ci wspomniałem moja mała Gerwazko, liczę na ciebie, iż mi wyświadczysz tę przysługę.
 — Liczysz na mnie?
 — Tak.
 — Żartuj niewdzięczniku.
 — Ja nie żartuję Gerwazo. Mówię, że gdybyś się odważyła...
 — Na co?.
 — Oskarżyć mnie przed sędzią.