Strona:PL Dumas - Benvenuto Cellini T1-3.djvu/657

 — O co?
 — Żem ciebie uwiódł; ale ty się nigdy nie ośmielisz wyznać coś podobnego.
 — Jakto nie ośmielę się prawdy powiedzieć?
 — Pomyśl nad tem Gerwazo, że należy przysiądz.
 — Z miłą chęcią dopełnię togo.
 — Przysięgniesz więc, żem ciebie uwiódł?
 — Tak, tak, powtórzę to nieraz lecz sto razy.
 — A więc wszystko pójdzie dobrze — rzekł uradowany uczeń. Przyznam ci się, żem się obawiał, ażebyś nie zawiodła mego oczekiwania, bo przysięga jest ważną rzeczą.
 — Tak, przysięgnę mój panie, natychniast i niech cię uwiężą w Chatelet.
 — Wybornie.
 — Tam znajdziesz twego Askania.
 — Cudownie!
 — Będziecie razem pokutować za wasze postępki.
 — Właśnie tego tylko pragnę.
 — Gdzie mieszka sędzia kryminalny?
 — W pałacu sprawiedliwości.
 — Biegnę do niego.
 — Pójdźmy razem Gerwazo.