Strona:PL Dumas - Benvenuto Cellini T1-3.djvu/669

 — Lecz to nie wszystko jeszcze.
 — Jak to nie wszystko!
 — Zbrodnia, której się dopuścił obwiniony względem Gerwazy, pociągnęła za sobą opłakane skutki. Nieszczęśliwa dziewczyna spostrzegła, że zostanie matką.
 — A! co się tyczy tego, to za nadto!
 — Więc zaprzeczasz, że jesteś ojcem płodu wydać się mającego przez Gerwazę?
 — Nie tylko zaprzeczam ojcostwa, lecz zaprzeczam i samą brzemienność.
 — Napisz więc — rzekł sędzia, że obwiniony zaprzecza nietylko ojcostwa ale i ciąży, należy zatem odbyć śledztwo w tym przedmiocie.
 — Poczekaj pan, poczekaj — zawołał Aubry, który pomyślał, że gdy skarga Gerwazy w jednym punkcie zostanie unieważnioną, to cało obwinienie w niwecz się obróci; czy rzeczywiście Gerwaza zeznała tak jak jest napisane?
 — To jest powtórzenie jej własnych wyrazów.
 — Jeżeli tak... jeżeli tak mówiła, więc...
 — Więc co? — zapytał sędzia.
 — A więc tak być musi.
 — Napisz, że obwiniony przyznaje się do winy w zupełności.