Strona:PL Dumas - Benvenuto Cellini T1-3.djvu/671

niem, skazujemy przeto wspomnianego tylokrotnie Jakóba Aubry na dwadzieścia su paryzkich kary, nadto ażeby się zajął wychowaniem dziecka jeżeli będzie płci męzkiej, oraz na koszty sądowe.
 — A więzienie? — zapytał Jakób.
 — Jakie więzienie? — odrzekł sędzia.
 — Jakto, więc nie jestem skazany na więzienie?
 — Nie.
 — Nie każecie mnie zamknąć jak Askania?
 — Co to za jeden ten Askanio?
 — Askanio jest to wychowaniec i uczeń Benvenuta Cellini.
 — Jakiejże winy on się dopuścił?
 — Uwiódł także młodą dziewicę.
 — Jaką?
 — Blankę córkę prewota Paryża.
 — I cóż ztąd?
 — Powiadam, że to jest niesprawiedliwie ażebym nie był karany podobnie jak on, gdyśmy się dopuścili jednakowego przewinienia. Dla czego jego zamykacie w więzieniu a mnie skazujecie na dwadzieścia su kary. Więc nie ma sprawiedliwości na świecie?
 — Przeciwnie — rzekł sędzia, ponieważ sprawiedliwość jest zastosowaną w właściwy spo-