Strona:PL Dumas - Benvenuto Cellini T1-3.djvu/683

 — Po królu i księżnie d’Eampes jestto pierwsza osoba.
 — Jakże się nazywa?
 — Nazywa się... lecz otóż się odwraca i woła na mnie. Przepraszam! \
 — Wicehrabia...
 — Tak, wicehrabia de Marmagne.
 — A więc to Marmagne, wicehrabia de Marmagne, ten młody pan jest wicehrabią de Marmagne?
 — On sam.
 — Marmagne przyjaciel prewota, d’Orbeca i księżnej d’Etampes?
 — Tak jest.
 — Nieprzyjaciel Benvenuta?
 — Zgadłeś.
 — A! teraz pojmuję wszystko — zawołał uczeń. O! Marmagne! Marmagne!
 Ponieważ uczeń nie miał przy sobie żadnej broni, przeto poruszeniem szybkiem jak myśl, pochwycił krótką szpadę pazia i wydobywszy ją z pochwy pobiegł za Marmagnem wołając: Zatrzymaj się!...
 Na to wezwanie strwożony Marmagne obrócił się i spostrzegł biegnącego ku niemu Aubrego z wydobytą szpadą, domyślił się przeto, że został poznany. Pozostawały tylko dwa środki, uciekać