Strona:PL Dumas - Benvenuto Cellini T1-3.djvu/691

 — To być może, odpowiedział więzień, lecz jak pobędziesz tutaj z piętnaście lub szesnaście lat jak ja, oczy twoje tak dokoła będą widziały w ciemności, jak poprzednio wśród dnia.
 — Niech mi je czart lepiej wyłupi, niż bym miał doświadczyć tego, zawołał uczeń. Jakto, więc siedziałeś tu przez lat piętnaście?
 — Tak, piętnaście lub szesnaście, być może więcej lub mniej, bo oddawna zaprzestałem się zajmować rachubą czasu.
 — Musiałeś więc popełnić jakąś zbrodnię okropną? — zawołał uczeń.
 — Jestem niewinny, odpowiedział więzień.
 — Niewinny! krzyknął Jakób strwożony. Mój przyjacielu powtarzam ci: chwila nie jest stosowną do żartów.
 — Powiedziałem ci, że nie żartuję.
 — Jednakże żart mniej jest szkodliwym niż kłamstwo. Pierwszy jest poprostu igraszką umysłu nie obrażającą nieba ani ziemi, gdy drugie jest grzechem śmiertelnym, potępiającym duszę.
 — Nigdy nie kłamałem.
 — Jesteś niewinny i byłeś więziony przez lat piętnaście?
 — Tak, piętnaście lub szesnaście mniej więcej, jakiem ci mówił.
 — A! i ja także jestem niewinny.