Strona:PL Dumas - Benvenuto Cellini T1-3.djvu/727

ledwie jedną, dwudziestą część ludności, w krótkim więc czasie wytępioną by być mogła, co wielką by klęskę stanowiło....
 — Jak długo mniemasz pan trwać będzie mój proces?
 — Pięć lub sześć dni blisko.
 — Jakto? pięć lub sześć dni? tak krótko?
 — Bezwątpienia, sprawa twoja, mówiłem ci, jasna jak dzień, przyznajesz żeś się pojedynkował i ranił śmiertelnie twego przeciwnika, czegóż więcej potrzeba dla wydania wyroku; jednakże, dodał sędzia, którego oblicze wyrażało współczucie, jeżeli dwa lub trzy dni więcej mogą ci być przyjemnemi...
 — I bardzo przyjemnemi.
 — Dobrze więc, będziemy się starać odwlec wprowadzenie sprawy. Jesteś dobrym chłopcem, zresztą chciałbym coś uczynić dla ciebie.
 — Dziękuję panu.
 — Może jeszcze życzysz sobie czego, powiedz otwarcie — rzekł sędzia powstając.
 — Chciałbym się widzieć z księdzem.
 — O! nie odmówią ci tego, masz nawet prawo wymagać.
 — Poproś więc pan, ażeby mi przysłano kapłana.