Strona:PL Dumas - Benvenuto Cellini T1-3.djvu/782

 — I byłbyś dotrzymał słowa?.
 — Gdyby nie należała do ciebie mistrzu, byłbym się z nią ożenił.
 — Możesz przeto ją pojąć, gdyż ci ją odstępuję.
 — Żartujesz mistrzu.
 — Nigdy szczerzej nie mówiłem, spojrzyj na mnie a przekonasz się czy żartuję.
 Pagolo spojrzawszy ukradkiem na Celliniego, dostrzegł w jego rysach, że sędzia może się zamienić w kata; opuścił więc głowę z westchnieniem.
 — Zdejm ten pierścień z twego palca Pagolo — rzekł — i włóż go na palec Katarzyny.
 Pagolo dopełnił w milczeniu pierwszą część zlecenia mistrza.
 Benvenuto dał znak Katarzynie ażeby przystąpiła, Katarzyna zbliżyła się.
 — Podaj rękę Katarzyno.
 Katarzyna uczyniła to.
 — Dalej Pagolo.
 Pagolo włożył pierścionek na palec Katarzyny.
 — Teraz po zaręczynach przystąpmy do ślubu.
 — Do ślubu — pomruknął Pagolo — nie