Strona:PL Dumas - Benvenuto Cellini T1-3.djvu/786

 — Ocal mnie najprzód Katarzyno, a potem będziemy się śmieli jeżeli zechcesz.
 — A więc mój biedny chłopcze jeżeli chcesz to się ożenię...
 — Ty się pytasz jeszcze czy ja chcę? — zawołał Pagolo.
 — Wiesz tedy czem byłam i czem jestem?
 — Wiem.
 — Nie zwodziłam ciebie?
 — Nie, nie...
 — Nie żałujesz więc, że się ze mną żenisz?
 — Nie, nie! więc daj mi rękę. W istocie dziwne zamęście i nigdy się nie spodziewałam podobnego ślubu. Tem gorzej lub lepiej, iż jestem twoją żoną.
 I wziąwszy pióro podpisała, jako posłuszna małżonka pod nazwiskiem swojego męża.
 — Dziękuję ci droga Katarzyno, dziękuję — zawołał Pagolo — przekonasz się, że będziesz szczęśliwą.
 — Jeżeli nie dotrzyma tego przyrzeczenia — rzekł Benvenuto — napisz do mnie Katarzyno gdziekolwiek bym się znajdował, a ja przybędę osobiście przypomnieć mu zobowiązanie.