Strona:PL Dumas - Czarny tulipan (1928).pdf/192

który opowiedział mu historję Mathiasa, i który uważał za swą powinność objaśniać wątpliwości, i gdy oficer wydawał zlecenia woźnicy, żołnierz zbliżywszy się szepnął mu zcicha:
 — Były fakty, że skazanych ma śmierć dla przykładu karano śmiercią w ich rodzinnem mieście, przed progiem ich domu. To zależy od treści wyroku.
 Korneljusz znakiem podziękował mu za to objaśnienie.
 — Otóż człowiek — pomyślał, który ma niewyczerpany zapas pociechy dla skazanych, na śmierć.
 I pożegnał go wsiadając do pojazdu.
 — Ah łotr, rozbójnik! wrzaśnie Gryfus grożąc mu pięścią. — I nic się nie dowiem, co się stało z moją córką!
 — Jeśli mnie zawiozą do Dordrechtu — myślał Korneljusz — zobaczę być może przejeżdżając około mego domu, czy mój ogród jest w dobrym stanie utrzymywany.